Μεγαλύτερη απόδειξη παταγώδους αποτυχίας της κυβέρνησης στην υπόθεση αντιμετώπισης της υγειονομικής πανδημίας, δεν υπάρχει από την απόφαση κλεισίματος των καταστημάτων υγειονομικού ενδιαφέροντος μετά τις 12 το βράδυ.
Υπό την πίεση και το βάρος των αναζωπυρωμένων αποτελεσμάτων της κυβερνητικής χαλάρωσης, της ιδεολογικής της αγκύλωσης στην παραχώρηση δομών του δημόσιου συστήματος υγείας στον ιδιωτικό τομέα, της απουσίας οξυδέρκειας στην πρόβλεψη της τρέχουσας δυσχερούς κατάστασης, της ανεπάρκειας ελέγχου και παρακολούθησης των πυλών εισόδου αλλά και της εφαρμογής των πρωτοκόλλων υγείας στην οικονομική ζωή της ενδοχώρας, της ασυνέπειας στην εκπόνηση ενός στρατηγικού σχεδίου για την επανεκκίνηση του Τουρισμού κι εντέλει της παραπλάνησης των πολιτών ως προς την απόδοση των συνολικών ευθυνών, η κυβέρνηση λαμβάνει εσπευσμένα και άκριτα τις αποφάσεις της.
Ταυτόχρονα, όμως εμπαίζει τον κόσμο του Τουρισμού και του Επισιτισμού, αγνοώντας τις συνέπειες που προκαλεί στους χειμαζόμενους εργαζόμενους, εποχικούς υπαλλήλους και στους επαγγελματίες, χωρίς να λαμβάνει κανένα θεσμικό παράγοντα υπόψη της για μία τόσο σοβαρή απόφαση, χωρίς να αντιπροτείνει τίποτα χειροπιαστό για τη στήριξη και ενίσχυση των πληττόμενων πολιτών.
Απλώς, αποφασίζει και το κάνει οριζόντια χωρίς να μετρά τις ιδιαιτερότητες, τα «μέτρα και σταθμά» που λέμε κάθε περιοχής. Κι αφού, δεν μπορούμε να τους ελέγξουμε, ας τους κλείσουμε λέει στους Υπουργούς του, ο κ. Μητσοτάκης.
Για το ΣΥΡΙΖΑ η κυβερνητική του «ανωριμότητα» στάθηκε το πιο μελανό σημείο της κυβερνητικής του θητείας. Δυστυχώς, γίνεται πλέον περισσότερο από βέβαιο, πως η «έμπειρη» ΝΔ οδηγεί τον ελληνικό λαό ξανά στο κατώφλι ενός νέου σκοτεινού τούνελ με ακόμα πιο απρόβλεπτες συνέπειες.
Η κυβέρνηση δεν έχει κανένα πολιτικό, πόσο μάλλον ηθικό ανάστημα για να λαμβάνει χωρίς να λογαριάζει ούτε τους πολίτες, ούτε τα πολιτικά κόμματα, τόσο κρίσιμες αποφάσεις που ρίχνουν το διακόπτη στη λειτουργία της αγοράς και κατακεραυνώνουν κάθε προσπάθεια τουριστικής ανασύνταξης για ένα καλοκαίρι που φέτος, δεν είδαμε στη χώρα μας. Τούτο, βέβαια δεν αναιρεί τη διαπιστωμένη αναγκαιότητα προστασίας της δημόσιας υγείας με εκείνα τα μέτρα που θα επιτελούν και θα υπηρετούν το σκοπό αυτό. Το ίδιο ισχύει και στην προκειμένη περίπτωση πάρα τις επιφυλάξεις μου.
Είμαι πεπεισμένος ότι οι αποφάσεις της, δεν συμβαδίζουν με τις επιστημονικές εισηγήσεις των αρμόδιων γιατρών και στο συμπέρασμα αυτό, οδηγούμαι λόγω των αντιφάσεων των συνολικών της πολιτικών. Για αυτό και θέτω τον εαυτό μου στην πρώτη γραμμή κάθε προσπάθεια ανάδειξης και ενίσχυσης των δίκαιων αιτημάτων τους.
